Enigma 00001 - Ένα εικαστικό ταξίδι έρευνας, μέρος 1.

Ως εκπαιδευμένη γραφίστας, μελετώ οπτικές μορφές παραγωγής γνώσης και οπτικοποίησης δεδομένων από την αρχή των σπουδών μου. Ωστόσο, όταν έκανα τη σύνδεση με την παραγωγή κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων και, πιο συγκεκριμένα, με το σχεδιασμό μοτίβων, ξεκίνησε το εννοιολογικό ταξίδι της εξερεύνησής μου.



Η ανακάλυψη της λέξης «μοτίβο» ξεκλείδωσε τη δυνατότητα εξερεύνησης μιας υλικής πτυχής του σχεδιασμού πληροφοριών μέσω της παραγωγής κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων και πιο συγκεκριμένα της ύφανσης. Με γοήτευσε πόση γνώση πηγαίνει στην παραγωγή υφαντουργικών προϊόντων και πόση γνώση μπορεί επίσης να μεταδώσει.



Μπορούμε να σκεφτούμε τη δημιουργία μοτίβων ως μια μορφή γραφής, και τα σύμβολα, τα σχήματα και τα χρώματα που συναντά κανείς σε ένα κομμάτι ύφασμα ως ένα είδος γλώσσας. Η Johanna Drucker θα τα ονόμαζε «επιχειρήματα σε γραφική μορφή». Η ίδια λέει στο βιβλίο της Graphesis: «Τώρα είναι η στιγμή να αρθεί η απαγόρευση της καχυποψίας και να δεσμευτούν πλήρως οι δυνατότητες της οπτικότητας για την παραγωγή και την κωδικοποίηση της γνώσης ως ερμηνείας».



Κάθε φορά που βλέπω ένα υφαντό τεχνούργημα, δεν μπορώ παρά να σκεφτώ ότι τα σχέδια που απεικονίζονται αφηγούνται μια ιστορία που επιδιώκει να αποκρυπτογραφηθεί. Και όταν είδα τη μαγευτική και πολύχρωμη συλλογή Πηλιορείτικων κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων ( όπως μελετήθηκαν στο ‘Η λαϊκή τέχνη του Πηλίου’, του Κίτσου Μακρή), αποφάσισα να εξερευνήσω τα αινιγματικά μηνύματά του, με την ελπίδα ότι μια μέρα θα μπορέσω να τα καταλάβω. Ρώτησα τον εαυτό μου: τι ιστορίες προσπαθούν να μας πουν αυτά τα χρώματα και σχήματα; Αν αυτά τα μοτίβα ήταν λέξεις ή γράμματα, πώς θα μπορούσαμε να γράψουμε με αυτά;



Το έργο είναι μια δημιουργική ανταπόκριση στις παραπάνω σκέψεις.



Φωτογραφίες και κείμενο του βίντεο είναι παρμένες από  ‘Η λαϊκή τέχνη του Πηλίου’, του Κίτσου Μακρή.

Μοντάζ και μουσική παραγωγή Irene Albino.

Σχεδιασμός γραμματοσειράς Irene Albino.